از سال ۱۳۷۷ كه منطقه ويژه اقتصادي پارس به منظور بهره برداري از منابع نفت و گاز حوزه پارس جنوبي و انجام فعاليت هاي اقتصادي در زمينه نفت و گاز و پتروشيمي دست به كار شد اين شهرستان به نقطه جذب جويندگان كار از سرتاسر كشور تبديل شد و سيل مدرك داران فارغ التحصيلي غيراستاني و همچنين نامحصلان روانه اين شهرستان شده تا در اين شركت ها جاي پا براي خود بيابند در اين ميان مردمان بومي منطقه كه با مشاغلي چون كشاورزي و ماهيگيري و سفرهاي پرخطر به كشورهاي آن سوي آب امرار معاش مي كردند با آمدن اين شركت ها چشم اميد به روزهاي بهتر گشودند اما افسوس مندانه با گذر دو دهه از تاسيس منطقه ويژه هنوز بخش چشمگيري از جوانان بومي بي‌كار نشسته و در جستجوي كار درِهاي تمامي ادارات و سازمان ها را زدند بي آنكه پاسخ تسكين دهنده اي بگيرند.
مسئله اشتغال نيروي جوان بومي هنوز جدي‌ترين چالش براي مسئولان است چنانكه نزديك به ۶۰ در صد جوانان تحصيل‌كرده شهرستان در مقاطع كارداني و كارشناسي همچنان غيرشاغل هستند و تلاش كافي براي اشتغال اين جوانان بومي نمي‌شود بنابراين پرسش اينجاست كه آيا نخبگان جوان چنين شهرستاني كه با همه قابليت صنعتي و اشتغال‌آفريني برازنده لقب پايتخت اقتصادي ايران شده و سهم برآمده از يكي از ميدان هاي گازي آن با درآمد سالانه بسياري از كشورها برابري مي‌كند اين شايستگي را ندارند كه در گزينش براي اشتغال در اولويت قرار بگيرند؟
به راستي ايراد كار اشتغال منطقه عسلويه، از كجاست؟ آيا مشكل در برگماشتن مدير عامل جديدي كه توانايي جذب جوانان بومي ندارد؟ يا كوتاهي از خود شركت ها و پتروشيمي ها كه نياز و معرفي اي مبني بر استخدام جوانان بومي در آنها صورت نمي گيرد؟
اين در حالي كه سرپرست مدير كار و خدمات اشتغال منطقه ويژه پارس(آقاي موسوي‌زاده) در گفت و گوي با شبكه استاني بوشهر از ثبت نام و معرفي ۳۰۰ هزار نفر جوياي كار مي گويد كه نصف آنان جوانان بومي استان بوشهر تشكيل مي دهند.
در سايه اين شانه‌خالي‌كردن‌ها و پاسخگو‌نبودن‌ها چه كسي مسئوليت شاغل نشدن اين جوانان و علافي و سردرگمي آنان بر عهده مي گيرد؟
عكس يادداشت ، مربوط به ۴ اسفندماه ۹۹ است كه تعدادي از جوانان بومي جوياي كار شهرستان با موسوي زاده رئيس اشتغال پارس جنوبي درباره مشكلات خود گفت وگو مي كنند.
منبع :ilna.news